Finish en nieuwe start

We zijn inmiddels weer een maand verder, dus tijd voor een update. Een van de redenen dat het zo lang geduurd heeft voor ik gepost heb was dat ik moest verhuizen en ik daarvoor tamelijk in de stress zat. Onze huisbaas deed het pand namelijk in de verkoop, maar daarvoor moesten wij eruit. Nu ben ik al best een paar keer verhuisd, maar nog nooit echt omdat het moest. En dat is toch een stuk minder leuk. Maar goed, als ik niet ging zoeken naar een kamer dan stond ik op straat. An sich heb ik hier ondertussen wel wat vrienden waar ik een paar nachten bij zou kunnen slapen en alles wat ik te verhuizen heb past toch in een backpack (nouja, in theorie), maar een eigen stek is toch wel fijn, zeker als je toch al zo ver van huis bent. Het ging deze keer echter een stuk moeizamer dan vorige keer: het duurde wel helemaal 2x zo lang. Dus 4 dagen in plaats van 2. Nou is dat natuurlijk nog steeds niks vergeleken met Nederland, maar toch wel genoeg om mij iets van stress te bezorgen. Voornamelijk omdat in tegenstelling tot vorige keer er minder aanbod was, mensen niet terugmailden/belden en er een paar oplichters tussen zaten. Gelukkig heb ik dus toch een onderkomen gevonden. Een stukje verder van de stad maar ongeveer even dichtbij werk, en met bureau, 2 kasten en een tweepersoonsbed, wat een aanzienlijke vooruitgang was tov mijn vorige kamer (1 matras). Ik woon hier met Hien en Quanhay, die ik gelukkig Sue en James mag noemen, een Vietnamees koppel. Het is even wennen, maar komt vast goed.

Verder gaat het op werk zijn gangetje. Het vriendinnetje van een van de duitse jongens is ook 3 maanden stage komen lopen en een meisje uit Mauritius is terug van vakantie, dus we zijn weer wat uitgebreid en het wordt steeds gezelliger. Het lekkere weer zorgt er ook niet voor dat we braaf na een half uurtje pauze weer naar binnen willen, maar werk moet er toch gebeuren. Ik ben inmiddels over de helft van mijn contracttijd hier en het werk begint zijn laatste fases te naderen, maar het gaat de laatste weken wat moeizaam. Maar 2.5 maand gaat wel genoeg zijn om het af te krijgen. En in die vakantie daarna krijg ik ook steeds meer zin. Ik had afgelopen week even een dagje vrij genomen om wat spullen voor mijn nieuwe kamer te kopen, maar aangezien dat vrij vlot ging, ben ik toen ook nog maar even langs het strand gegaan want he, je moet wat (en heel toevallig zat mijn zwembroek in mijn rugzak). Daar kreeg ik toch wel aardig vakantiegevoel van, maar ik zal me komende tijd nog maar een beetje in moeten houden.

Dan moet ik me maar met andere dingen bezig houden. Trainen voor de halve marathon zit er niet meer bij, die heb ik afgelopen week gelopen. Een respectabele tijd van 1:49:35 wat een paar minuten sneller is dan ik verwacht had en gezien het stijgen en dalen van de route zeker niet slecht. Wel echt takkedruk, er doen ruim 45000 mensen mee over 5 afstanden, dus je staat continu op iemands tenen. Aan het einde een mooi t-shirt en een hippe medaille, dus mijn eerste aandenkens aan mijn tijd hier heb ik binnen. Verder eindigt de wedstrijd op 200 meter van het strand en kon je een extra set kleren bij de finish laten bezorgen, dus ook op die dag heb ik even een duik in de Indische oceaan genomen. Tamelijk spectaculair, echt onwijs sterke golven. Verder heb ik mijn tweede surfles gehad. Die was wat minder spectaculair, er waren toen namelijk bijna geen golven. Dus een soort van techniek- en behendigheidstraining gehad, was ook wel leuk. Komende weken gaan er zeker nog meer lessen volgen.

Ik ben nog een paar keer uitgeweest met mijn inmiddels oud-huisgenoten. Ik begin mijn weg in het uitgaansgedeelte van Perth eindelijk een klein beetje te leren kennen, dus ik ben niet meer volledig afhankelijk van de tijden van mijn huisgenoten, wat wel lekker is. Een avond eindigden we in een gaybar, waar zowel de ene als de andere kant een poging waagde om mij een drankje aan te bieden, beide met ongeveer evenveel succes. En ik had niet eens een strak t-shirt aan.

Verder begin ik iets Nederlands toch wel ontzettend te missen: een fatsoenlijke supermarkt. Voor mensen die het kunnen betalen zou ik het Australië dieet bijna aanraden. De supermarkten hebben hier over het algemeen een klein assortiment (ze hebben wel 100 merken sauzen, maar elke merk biedt dezelfde 3 smaken aan) en bijna alles wat ze hier verkopen is van mindere kwaliteit dan in Nederland. Voornamelijk met brood is dat een groot probleem: lekker brood hebben ze niet, ook niet bij de bakker en qua broodbeleg is de keuze extreem gelimiteerd. Dat heeft tot gevolg dat ik eigenlijk vanzelf minder ben gaan eten, en wellicht in combinatie met eea aan hardlopen, dat er niet zoveel meer van mij overblijft. Gelukkig is er zojuist een noodvoorraad uit Nederland gearriveerd en zit mijn nieuwe huis in de buurt van een supermarkt die ietsje meer aanbiedt (maar nog steeds geen lekker brood), dus hopelijk kunnen jullie niet meer door me heenkijken als ik terugkom.

Het enige ‘culinaire’ wat Australie wel heeft kan ik dan wel weer waarderen: in vrijwel elk park in de stad staan gratis gasbarbecues en op een random zaterdag zijn we daar met alle collega’s van werk eens goed misbruik van gaan maken. En eerlijk is eerlijk, zo slecht smaakt een kangoeroebiefstukje van de barbecue in het zonnetje met een (slecht) biertje in de hand nog niet.

Over 2 weken zijn mijn ouders hier, dus wellicht dat dan de eerste ‘echte’ reisverhalen eens gaan volgen. Jullie horen het wel weer.

Cheers
Bas

p.s. titels verzinnen voor deze dingen is altijd een drama, please don’t mind them