les 1: maak altijd een backup

Jowjowjow, whazzup nigga’s?

Na inmiddels een ruime 2 maanden in Austalië kan ik zeggen dat ik denk ik de gevaarlijkste Australische diersoort wel ben tegengekomen: de Australische automobilist (homo Austraulis automobilis). En al helemaal levensgevaarlijk is een ondersoort van deze categorie: de Australische buschauffeur (homo Australis autobusmobilis). Ik weet dat ze hier niet heel erg gewend zijn aan fietsers, maar het aantal keren dat ik bijna van mijn sokken wordt gereden begint ondertussen toch wel buitensporig te worden. Gelukkig zijn de meeste Australiërs ook wel weer erg trots op hun auto’s, dus meestal gaan ze toch op het laatste moment nog even op de rem staan als je als fietser voorrang hebt. Buschauffeurs zijn al helemaal fantastisch, voorrang verlenen doen ze niet en het is me inmiddels twee keer overkomen dat een buschauffeur mij inhaalt, zich bedenkt dat er hier een halte is en mij de stoep op drukt, waarbij ik dus ook nog eens mijn best moet doen om vervolgens bushokje + wachtende mensen te ontwijken. Gelukkig heb ik een mountainbike met goeie remmen, dus stoeprandjes en ontwijkmanouvres zijn geen probleem.
Daarnaast had ik bij mijn vorige update tamelijk laconiek over gedaan over het gevaar van haaien in Australie. Twee dagen na die update is er daadwerkelijk een surfer gegrepen en gestorven (en dat was de 5e binnen een jaar tijd), dus vanaf nu ben ik toch ietsje voorzichtiger. Voor degene die het toevallig gehoord hadden: het was naar Australische maatstaven “close to Perth.”. Als het met dezelfde maatstaf “close to Scheveningen” was geweest, was de surfer opgegeten in Duitsland of Frankrijk: het was namelijk 200 km verderop. Daarnaast was de surfer 200 meter het water in gegaan rond de schemering, wanneer haaien op hun actiefst schijnen te zijn. Ik ga dus mijn best doen om dezelfde omstandigheden maar te vermijden.

Alle fysieke ellende daargelaten ga ik nu even over naar wat minder levensbedreigende ellende: crashende computers. Ik werk voor mijn stage ongeveer 36 uur per week achter een computer. Ondertussen heb ik dus toch maar anti-RSI software heb geïnstalleerd op mijn pc, want ik merk dat ik toch aardig wat last krijg van strain. Van de hoeveelheid werk die ik verricht maak ik zo nu en dan nog wel een back-up, maar uiteraard crashte mijn computer spontaan toen ik dat een paar dagen niet had gedaan. En inmiddels gaat de vooruitgang zo hard, dat ik niet bijzonder veel had aan de data die ik nog had. Dus ik ben een hele week bezig geweest om alles nog een keertje over te doen. Daarbij uiteraard tegen problemen aanlopend die ik eerst niet had en zo nu dan liep ik algeheel totaal vast. Niet bepaald motiverend. Na enig gepruts ben ik ondertussen gelukkig weer ongeveer op het punt waar ik was en heb ik nog wel een en ander bijgeleerd (los van de noodzaak om elke dag een back-up te maken) over wat ik aan het doen was, dus everything’s not lost. Uiteraard kreeg ik ook op dat punt een mailtje dat het probleem van mijn gecrashte computer opgelost was en dat ik hem over 1,5 week weer kan gaan gebruiken. Tsja. Gelukkig werd er geen al te groot punt van gemaakt door de begeleiding, want hè, kan gebeuren.

Is er naast al deze ellende dan niks leuks te melden? Natuurlijk wel, kom nou. Ik heb een bijzonder luie en gezellige zondag gehad met Anne-Sophie en een vriendin van haar. Ik ben uit eten geweest met Florian en Menno, twee Duitse jongens van stage, wat zeer gezellig was (en goed voor mijn alcoholtolerantie). Ik ben alweer naar de film geweest (ongelooflijk, dat gebeurde nou nooit in Nederland), deze keer was het the dark knight rises. Alle mensen die het een slechte film vonden: jullie zijn sukkels (en/of hebben teveel films gekeken). Natuurlijk was ie niet zo goed als zijn voorganger, maar dat was ook moeilijk te overtreffen. En een ongeloofwaardig verhaal en/of cliche’s? Jongens kom op, het is Batman. Ik ben gaan paintballen met een groep geologen uit Utrecht (ik heb zelfs nog een paar schoten op de praeses van de studievereniging uit mijn eerstejaar kunnen lossen, wat me weer van een paar eerstejaarstrauma’s afhielp.) Ik ben (weer) begonnen met trainen voor de halve marathon, die eind augustus plaats gaat vinden. De afstand moet kunnen, maar er zit redelijk wat klimmen en dalen in. Daar ben ik nu dus maar even op gaan trainen, wat goed wat spierpijn oplevert. Afgelopen vrijdag even wat gedronken met mensen van stage en huisgenoten. Ik dacht, ik doe eens luxe, ik bestel een Duits biertje, bleek het het slapste witbier ooit te zijn. Dus misschien dat ik over 8 maanden daadwerkelijk Australisch bier ben gaan waarderen, want het Europese bier wat ze hier hebben is ook niet best.
Tot slot kan ik hier de olympics prima ontvangen, ondanks dat de tijden natuurlijk dramatisch zijn. Dit zorgt ervoor dat ik ’s avonds eigenlijk helemaal niks meer doe, behalve tv kijken. Ik ben dus ook al 4 dagen bezig met dit blog schrijven, want elke keer wordt ik toch weer afgeleid. Ik ben nu supporter van 3 landen (Australië, Nieuw Zeeland en Nederland), dus ik heb bijna altijd wel een land wat ik aan kan moedigen. Alleen als ze tegen elkaar moeten is het dan wel weer lastig. Toch leuk dat ze allemaal ook al wel medailles gewonnen hebben. En verder moedig ik Zwitserland ook een heel klein beetje aan: go Federer, get them!

Verder zijn er daadwerkelijk reisplannen. Mijn ouders zijn zo gek/lief om me hier even op te komen zoeken voor 3 weken vanaf halverwege september, dus dat is zeer gezellig. Ze hebben geen zin in verre trips vanaf Perth, maar ik kan ze vast wel overtuigen om een paar honderd kilometer te gaan rijden. Daarnaast heb ik mijn tickets voor vakantie geboekt: half december vliegen we naar Bali en op 17 januari komen we weer aan op Schiphol. Dus for whoever te lui is om me hier op te komen zoeken, vanaf die datum ben ik weer min of meer beschikbaar. Verder heb ik nog geen concrete plannen voor Indonesië, dus als je nog tips hebt voor Bali, Lombok of Java, ik hoor het graag. (Tips voor West-Australie mogen overigens ook, de plannen daarvoor staan ook nog niet helemaal vast).

Goed, ik ga verder met Hewitt-Djokovic kijken. Jullie horen wel weer van me (op zijn vroegst wanneer de Olympics afgelopen zijn ;) )

Cheers
Bas