Surfles 1 en andere onzin

Hoi

Daar ben ik weer. Inmiddels is juli alweer aangebroken: het is nu dus echt midwinter hier. Dat betekent dat het ’s nachts maar liefst afkoelt tot een hele 2 graden als je pech hebt. Watje als ik ben heb ik dus toch maar een extra dekbed gekocht, want dat is natuurlijk wel ontzettend koud. Eerlijkheid gebied me wel om erbij te vertellen dat een cv niet iets is wat de meeste huizen dan wel bedrijven in Perth hebben, en van isolatie hebben ze al helemaal niet gehoord. Enkel glas blijft de maatstaf, net zoals dunne muurtjes.

Overdag blijft het echter een steady 18-22 graden, dus lekker in t-shirt lunchen elke dag is prima. Verder is het vooroordeel over Australiërs wel echt waar: zeker de jongens hier lopen nog vrijwel standaard in korte broek en slippers rond, overal waar ze ermee weg kunnen komen (wat overal is, behalve op je werk en in hippe clubs). Voorlopig ben ik als echte toerist dus nog prima te herkennen aan mijn lange broek. Ik weet niet of ik dat heel erg vind, want eerlijk gezegd ben ik nog niet heel erg onder de indruk van Australiërs so far: ze zijn over het algemeen heel vriendelijk, maar interesse houdt ook bijzonder snel weer op. Irritantste voorbeeld vind ik nog altijd dat in wat voor winkel je ook komt, mensen je standaard begroeten met: “Hi, how are you?”. Niet dat het ze een **** interesseert en ze zijn ook totaal niet beledigt als je ze straal negeert, maar ik kom er nog steeds met mijn hoofd niet bij waarom ze het uberhaupt zouden vragen. Verder stellen Australiërs over het algemeen vragen om een gesprek gaande te houden en niet omdat ze het antwoord willen weten. Dat zorgt er voor dat gesprekken extreem raar verlopen want ze springen van de hak op de tak en het einde is over het algemeen ook tamelijk abrupt: zodra ze geen leuke vragen meer weten. Verder doen ze ook hun uiterste best om niks van zichzelf te laten zien wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat jij ook alleen maar vragen stelt om een gesprek gaande te houden en niet omdat je daadwerkelijk interesse hebt. Godzijdank lopen er natuurlijk een paar uitzonderingen rond maar over het algemeen zijn de internationals toch een stuk leuker volk. Daarvan lopen er hier ook genoeg rond, en zeker op werk begin ik redelijke contacten te krijgen.

Over die stage: ik begin zo langzamerhand de opstartfase uit te komen: ik heb een idee wat ik moet gaan doen, hoe ik dat moet gaan doen en wanneer ik dingen af wil hebben. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik nog steeds regelmatig vastloop, maar na wat gepuzzel (variërend van een uur tot een paar dagen) kan ik weer even verder. Leukste probleem waar ik afgelopen tijd tegenaan gelopen was, was een rekenprobleemje. Precieze oorzaak zal ik achterwege laten, maar het gevolg is dat de tijd die de computer nodig heeft om mijn model uit te rekenen extreem toeneemt. Op het hoogtepuntje zou mijn computer 153.214 jaar nodig hebben om 10000 s (+- 3 uur) aan model uit te rekenen. Aangezien mijn contract niet zo lang duurt, besloot ik toch maar te kijken of ik dit op kon lossen. Mocht je meer willen weten over wat ik nou daadwerkelijk precies aan het doen ben dan moet je er maar even een mailtje over sturen oid en dan doe ik misschien wel mijn best om het (afhankelijk van je niveau) in Jip-en-Janneke taal of met iets meer vakjargon uit te leggen, maar ik ga jullie er hier niet mee vervelen.

Verder heb ik rustige weken gehad, ik ben alweer naar de bioscoop geweest (Prometheus deze keer. Als je hem graag wil zien ga dan naar de bios, want visueel is het tamelijk overdonderend maar verder eigenlijk geen hele boeiende film) en heb lopen tennissen. Daarnaast mag ik (eindelijk) bezig met het plannen van de vakantie aan het einde van de eerste 6 maanden van dit avontuur. Uiteraard is dat een leuk vooruitzicht, dus daar wil ik me best een paar maanden op gaan verheugen. Want alles leuk en aardig, ik ben vorig jaar september begonnen, heb geen kerstvakantie gehad en mag nu door tot half november zonder vakantie, dus tegen die tijd ben ik waarschijnlijk ook echt wel ontzettend toe aan vakantie.

Om mezelf toch nog een klein beetje vakantiegevoel te gunnen heb ik toch maar iets typisch Australisch opgepakt: surfen. Alhoewel, typisch Australisch: geen enkele australier die ik gesproken heb heeft het ooit gedaan, want “that’s something for tourists”. Maar anyway, Julia (Duits, stage) had al 2 lessen gehad en me vorige week uitgenodigd om mee te gaan. De dag voor we zouden gaan verrekte ze haar nek, dus we stelden het een weekje uit. Wat achteraf prima was, want vorige week was het crap-weer (bewolkt, wind van de verkeerde kant) en deze week was het prima. Ander puntje waar ik me nog wel zorgen over maakte was het “shark-alarm”. Een aantal van de stranden hier waren afgelopen week 48 uur dichtgegooid omdat er een big white was gesignaleerd. Maar in het weekend was het weer vrijgegeven, dus ik helemaal om 7 uur mijn bed uit op zondag (tsja, je moet er wat voor over hebben) om om 9 uur op het strand te zijn. Eerste wat we horen zodra we de duinen uitlopen is een andere surfinstructeur die zegt, “ja jongens, heb mijn groep het water uitgehaald, zwemmen 2 witte haaien, waarvan 1 van 4.5 meter”. Enig overleg later gaan we toch surfen, de haaien zijn een walviskarkas aan het kaalplukken twee kilometer zuidelijker en worden in de gaten gehouden door de kustwacht. Mochten ze in beweging komen dan krijgen we een seintje (ze hebben langs vrijwel alle stranden sirenes geïnstalleerd, die afgaan bij gevaar zoals bijvoorbeeld, een big white. Gelukkig niks gehoord (behalve de overvliegende helikopter van de kustwacht elke 10 minuten, ze nemen het duidelijk serieus) en 2.5 uur later weer veilig het water uit. Het was echt heel gaaf, ging nog niet heel goed, maar ik ga er zeker mee door. En waar ik een dag later achter kwam: het is heel intensief. Ik zie mezelf als redelijk sportief maar liep toch aardig krom van de spierpijn de volgende dag.

Mocht ik op korte termijn niet opgegeten worden door een haai of van mijn sokken gereden worden door een Australiër (ze zijn hier echt niet gewend aan fietsers) dan volgt er over een paar weken vast wel weer een update.

Cheers
Bas